Ստեղծագործությունը, կամ հեքիաթը շատ հետաքրքիր ու խորիմաստ միտք ու նկարագրություն ուներ: Հեքիաթը ներկայացնում էր մի կախարդ, ով սիրում էր զննել մարդկանց հոգսերը: Կախարդը մի օր խոշորացույցի տակ դրեց ճահճից վերցրած ջրի մի կաթիլ, որի մեջ տեսավ հազարավոր տարբեր գազանիկներ, ովքեր բոլորը թշնամանք էին ցույց տալիս միմյանց հանդեպ, ցանկանում էին հավասարացնել բոլորին և այդ ամենը կատաղած ու ագրեսիվ: Հեքիաթում նկարագրված քաղաքի մարդիկ շատ մեծ նմանություն ունեին իրական կյանքի մարդկանց ու ժողովրդի հետ: Այդ նմանությունն այնքան մեծ էր, որ նույնիսկ մի անանուն կախարդ չիմանալով, որ այդ ամենը կատարվում է ճահճի կաթիլի մեջ, այն տեսավ որպես Կոպենհագեն քաղաք: Իրական կյանքում, ցանկցած երկրում ու քաղաքում ևս այդպես է: Մարդիկ նույնսիկ առանց ոչ մի պատահարի ջղայն ու անարդար են իրար հանդեպ: Դա լինում է և՛ մեծաքանակ հավաքներում, և՛ առորյայում մի քանի հոգու միջև: Ոչ մեկ չի կարողանում դրան վերջ տալ, այդ երևույթը միշտ լինում է, և միշտ ականատես ենք լինում դրան, երբեմն մենք ինքներս ենք այդ միջավայրը ստեղծում առանց նկատելու:
• Մարդիկ իրար նախանձում են, չեն հանդուրժում մյուսի առավելությունը:
— Մի տե՜ս, մի տե՜ս, հրե ՜ն այն մեկի ոտքն իմից երկար է, թող կորչի, թող վերանա: Իսկ սա՜. ականջի հետևի ելունդին նայեք. մանր ու ցավոտ: Ուրեմն թող ավելի ցավի:
• Մարդիկ իրար նկատմամբ լցված են չարությամբ:
Բայց ամենազարհուրելին այն էր, որ նրանք անխղճաբար հրմշտում, բոթում, ճանկռոտում, խածնում ու պատառ-պատառ էին անում իրար: Ով ցածում էր անպատճառ փորձում էր վեր մագլցել, ով վերևում էր ցած էր ընկնում:
• Մարդիկ աննպատակ դեսուդեն են վազվզում:
Ա՜յ քեզ բան. նրա աչքի առաջ մի ամբողջ քաղաք էր փռված` վխտացող մարդկանցով լեցուն, բայց բոլորն էլ մերկ էին դեսուդեն վազ տալիս: Խելքից դուրս բան էր. սարսափ, զարհուրանք:
• Մարդիկ չեն հանդուրժում այն մարդկանց, որոնք ցանկանում են ընդհանուր թոհուբոհից հեռու մնալ:
Ու նրանք կծոտում էին խեղճին, պատառոտում ու խժռում այն բանի համար, որ մանրիկ ուռուցք ուներ: Տեսնեն` ինչ-որ մեկն իր համար նստել է զգաստ, կարմիր օրիորդի պես, ոչ մեկին չի դիպչում, միայն թե իրեն չդիպչեն: էդ էր պակաս. վրա էին պրծնում, քաշքշում, ոտնատակ տալիս, մինչև որ հետքն անգամ չմնա:
• Մարդիկ գթասիրտ չեն, չեն մեղմում իրար ցավ, աշխատում են իրար ավելի ցավեցնել:
Իսկ սա՜. ականջի հետևի ելունդին նայեք. մանր ու ցավոտ: Ուրեմն թող ավելի ցավի:
• Մարդիկ բնույթով չար են. չարություն անելը նրանց ուրախացնում և զվարճացնում է:
— Զարհուրելի զվարճանք,- ասաց անանուն կախարդը:
բ) Ստեղծագործության մեջ ո՞րն է Անանուն կախարդի կերպարի անհրաժեշտությունը: Պատասխանը հիմնավորե՛ք։
Կարծում եմ, որ կախարդը խորհրդանշում է այն մարդկանց, ովքեր եզրակացություններ են անում, չնայած, որ ճիշտ չեն։
գ)Գրեՙք հեքիաթի ցաղափարը:
Վերջերս մարդիկ լցվել են չարությամբ, նախանձով։ Չեն հանդուրժում մեկը մյուսին։ Կարծես հաճույք են ստանում նման չարություններ անելիս։ Կարծում եմ հիմնական գաղափարը մարդկանց և նրանց չարության մասին է, որը վերջում «խորտակում» է մարդկանց։
դ) Համաձա՞յն եք արտահատված գաղափարի հետ: Պատասխանը հիմնավորեՙք:
Մենք պետք է գիտակցենք, որ չարություն կամ վատ բաներ անելով, որևէ մեկին նախանձելով ոչնչի չենք հասնի։ Ավելին դրանով վնասում ենք ինքներս մեզ, քանի որ ոչինչ այս կյանքում առանց պատասխանի չի լինում։
Մարտիրոսյան Ռազմիկ 